7 GÜN BARIŞ HAREKETİ ADINA SELAMLIYORUZ!

İnsan soyunun varoluşuna sorunsal gibi içkinleşen savaş, kanserlilerin kansere alışarak yaşaması gibi kanıksandı.
Tepkisizlik kanıksamanın sonucudur. Tamil halkının 7 milyar insanın gözleri önündeki kimsesizliğini, insan olmak ve insan olmamakla açıklayacak yalın ve emsal insandan mahrumuz.
İnsan olanla insan olmayan arasındaki farkın bitiği günleri yaşıyoruz. Tamil halkının çaresizliği, insan olmakla olmamanın farkını düzeltmiştir.
İnsan soyu, savaş karşısında farksızdır. İnsan olan da savaşıyor, olmayanda. İnsan olan da, savaş seyircisidir insan olmayan da. İnsan olan da sessizdir, insan olmayan da. İnsan olan da tepkisizidir, insan olmayan da. İyi insan da savaşıyor, kötü insan da. Yanlış insan savaştığı gibi doğru insan da savaşıyor.
İnsan aynıdır, savaşarak yaşayan bir canlı oldu.
İnsan ruhundaki şiddet kanserinin örgütlü biçimidir savaş. İyi insan da insanı öldürüyor, kötüler de…İyi ve kötü, yanlış ve doğru aynı mantığın örgütlü elamanlarıdır.
İnsan eğitimi içgüdüsel süreçten bilinçli sürece evirildikten beri, şiddetle öğreniyoruz. Karşıtlı düşünmekle kavgasız yaşam yerini kavgalı yaşama terk etti. Yerleşik yaşamdan beri insanın doğasında aradığımız, o nostaljik geçmiştir aslında.
Siyasallaşmış kavram olarak barışın referansı kavgasız öyküdedir. Her insanın çocukluk döneminde mevcuttur bu. Büyüdükçe şiddetlenmesi ise, kavgalı hayata adapte olması içindir. Başka türlü yaşayamaz çünkü. Herkes şiddete göre kendini belirliyor. Yaşamın öncüsü şiddettir.
Tarafsızı- taraflısı, seslisi- sessizi, seyircisinden- destekçisine, doğrusundan -yanlışına ve barış aktivistleri dahil herkesin yaşantısını şiddet yönlendiriyor ve belirliyor. Savaş olmazsa, aktiviste gerek olur mu? Barış aktivistine ne gerek var?
Savaş olmazsa, barışa ne ihtiyaç olur?
İnsanın doğuştan sahip olduğu için gereksinim duymadığı barışın, ömür boyunca aranması bundandır.
İnsan arıyor ama ne aradığını bilmiyor! Aradığı terk ettiği yerdedir. Bir şey nerde kaybedilmişse orda bulunur. Çocukluğu, ömürde çocuksuluk olarak yaşatmanın siyasal karşılığı mıdır barış?
İnsan ne aradığını bilmiyorsa, aranan şey arayanda kayıptır. Arayan ve aranan iç içe kaybolmuştur. İnsan ne aradığını bilseydi bulurdu. Kaybettiğini bulma arayışında kendini tam tüketiyor. Barışı, savaşarak araması gibi…
Yanlışlar doğruyu bulsalar bile, yanlış anlarlar. Sorunlu düşünmekle şiddet insanın kaderi oldu.
Barış bu kaderin çözülmesidir. Kavgalı yaşamla yitirdiği öz aidiyetini yeniden kazanmasıdır. Kendini bulmanın ifadesidir. Soyuna düşman olmamasıdır, hayvanlar gibi sadık kalmasıdır.
İnsana düşmansız hayat yakışır. Soyunu his etmenin yani iki ayaklı canlı türüne ait olmanın farkını gözetmeksizin, yaşama heyecanını paylaşabiliriz. Kavgasız dönemdeki gibi.
İnsan, içgüdüsel yaşamı öldürmekle bilinçli yaşama çevirdi. Öylelikle şiddetli bilinçlendi. Her canlıya, kendi türüne özgün aidiyet hissini veren soy güdüsü giderek aşındı. İnsanın aradığı, bu güdünün kaybıyla birlikte kayıptır.
Soy güdüsü aşındığı oranda insan düşmanlaşır. İlkin insandan başlayarak her şeye...
Her güdü, doyumla tatmin olur. Soy güdüsü, huzur ve saygı ile doyuma ulaşır. Barışla tatmin olur. İki ayaklılar arasında fark gözetmez. Yaşam sevincini paylaşmak bir erdem değildir aslında. İnsanın içgüdüsel doğasıdır. Savaşsız bir doğa.
Savaş kültürü öz aidiyeti yani türe has içgüdüyü kanattı. Duygusal iç kanamaların sahnesidir savaş meydanları. Kendini, öldürdüğü kişinin veya insanların yerine koyarak anlayabilen hangi insan katil olabilir?
İnsanın birbirine anlatmadığı nesi var ki, iletişimsiz kalarak anlaşamıyorlar?
İnsanın insana anlatmadığı soy güdüsüdür. İnsan anlatsaydı anlardı, anlasaydı anlaşırdı, anlaşsaydı savaşmazdı! Soyunu his ederek yaşardı çünkü. İtin, itin etini yemediği gibi, insan insanı tüketmezdi.
7 Gün Barış Hareketi olarak, soy güdüsünü politize ederek bilinç kazasının yaralarını saracağız. Bilinçli insanı, doğaya ve kendi soyuna zararlı olmaktan kurtarmanın sağlıklı barış anlayışı budur.
Barış, iç güdüsel politik bir tedavidir aslında. Tamil halkının kimsesizliğine seyirci kalan dünyanın sağlıklı olduğunu kim iddia edebilir? Sağlıklı insan sağlıklı tepki verir. Dünyanın tepkisizliği sağlıklı mıdır? Sorun politik olmakla birlikte psikiyatriktir.
Klasik barış anlayışından ötürü, sivil toplum ve barış örgütleri savaş karşısında çaresizliğe inandılar. Savaşanları etkileyememek, sivil toplum örgütlerini sorumsuzluğu tercih etmeye alıştırdı.
Birleşmiş Milletler Örgütü, dünyanın bu alışkanlığına güvenerek, Tamil halkının katliamında suç işledi. Veto yetkisine sahip olan silah tüccarı ülkelerin sözcülüğünü yaptı.
Dünya barış anlayışının devrime ihtiyacı var. Ve yeniliklere.
Barış anlayışı iş yapmayınca, o anlayıştaki barış örgütleri de iş yapamazlar. Meydan ve sokak çatışmalarını çözmeye şartlanan barış anlayışı, kimseyi kımıldatamıyor. Aktivistleri bile kımıldatmaya yetmedi. Esas olan kafalardaki çatışmaları barıştırmaktır, çözmektir. Kafalarda çatışma olmazsa, sokaklarda da çatışma olmayacaktır. Huzur, aidiyeti sevindirir. Mutlu eder insanı bu.
Mutlu kafa, mutlu düşünür. Mutlu düşünce savaşı yadırgar. Mutlulukta çatışma barınmaz çünkü.
Öldürmezlik dünyayı mutlu etmeye yeterlidir. Dünyanın mutluluğu için, insanın insanı öldürmemesi kafidir. Böylesi kültür, dünyanın ekonomik kaynaklarını her halükarda yararlı kılacaktır. Savaş ekonomisi insanın ve ekonomi felsefesinin ayıbıdır.
İnsan öldürmekten daha büyük ayıp ne olabilir!? Ayıplara seyirci ve sesiz kalmanın ayıbına hangi utanç denk gelebilir?
Utanmak, insana ait olmayı his ederek öze dönüşü sağlar. Mantığın bittiği yerde şiddet başlar söylemini terk ederek, mantığın bittiği yerde onursuzluk başlar demeliyiz. Öldürmeye onur biçilir mi?
Savaşların çözülmesi onursuzluğun çözülmesidir. İnsanın gerçekliği onursuzluğa yatkın değildir aslında. Bütün güdüler sağlığına kavuştuğu gibi, onur, soy güdüsünün mutlu halidir. Mutluluk insanı onure eder. Barış, hem mutlu hem de onure eder insanlığı.
Mutsuzluk aptallığı beslediği kadar şiddeti destekler. Bilinç duygulardan uzaklaştıkça, aleyhte işler. Aptallık geçerli mantık sayılır öylece.
Bilim onurdan uzaklaştıkça, savaş hizmetçisi oldu. Bilgi kirliliğiyle doğayı boğduğu kadar, insanın bilincini karşıtlı düşünmekle politize etti. Duygusuz bilinçle üretilen ne varsa, soysuzca kullanıldı. Bilimin soy güdüsünden haberi yok çünkü. Haberi olsaydı, savaş politikalarına engel olurdu.
İnsan, bilimle inkar edildi. Bilim çağında, Kürt halkı bilimsel inkâra uğradı. Bilim Kürtleri yasakladı,.
Bilimsel aptallık, savaşları bilimsel organize ediyor.
Mevcut karmaşanın çözülmesi, akıl--mantık-bilinç-ve içgüdüsel duyguların sağlıklı işleyişine bağlıdır. Soy güdüsünün politik sağaltımı yaşamın kaynaşmasını çözümler. Hayatı barıştırır. İnsanın ruhsal sürecini bütünlüklü pekiştirir.
Duygu ve bilinç iletişimini karşıtsız mantığa doğru çözümleyecek politikayla başlıyoruz bu sürece.7 Gün Barış Hareketi Politik barış anlayışının duyarlılık çağrıları nafiledir. İçgüdüsel politikalarla his ettirmeyi benimsiyoruz.İnsanın soy güdüsüne tekrardan kavuşması için özgün örgütlenme tarzı izleyeceğiz.
1-Utandırma Derneği, öldürmeyi ayıplayarak insan haysiyetini onarmak içindir
2-Dürüstler Derneği, yalanı çözmeyi hedefleyerek yalan katmanları altındaki insan gerçekliğini ve gerçek sözü arar
3-Vicdanlılar Derneği, sorumluluk duygusunu teşvik ederek insan aidiyetinin gereklerini yerine getirir
4-Savaş Pişmanları Enstitüsü, savaşanlarda pişmanlık duygusunu yaratarak, savaş pişmanlığını onure edip teşvik edecek. Ve savaş pişmanlarının savaş suçlarından yargılanmaması için uluslar arası hukukun yeniden düzenlenmesine çalışacak.
5-Aptallığa Karşı Mücadele Derneği, aptallığını fark edemeyen günümüz insanına, aptallığını göstermekle mükelleftir.
Dünyadaki yoksulluk ve ekonomik krizin sebepleri göz önündeyken, savaş sektörünü yani ölüm sektörünü bilimsel olarak sürdürmenin mantığında ahlak yoktur. Etikten yoksun mantık, hayasız ve pervasız davranır. Bilim, sebebini bildiği sorunlara çözüm bulamıyorsa aptallaştırmayı benimsediği içindir.
İnsanlık, bilimsel aptallığın mağdurudur. Aptallık çözülmeden dünyamız mutlu olmaz. Mutsuz insan barışı sevmez.
İnsan mutlu olduğu kadar zeki, zeki olduğu kadar mutludur. Barış, mutlu kafada huzur bulur. Aptallığın deşifre edilmesi, mutluluğa giden yolu açar.
Barış, iyi niyetten ibaret değildir sadece. İnsan ruhunun mutlu devinimi ile sürer. Barış kültürünü doğal kılacak anlayışın temsilcisi olarak kafalardaki çatışmaları çözmeyi esas alıyoruz. Anlayışımız, içgüdüsel barış anlayışıdır.
Politik barış anlayışı, sebeplere takılarak vakit geçirdi. İç-güdüsel politik anlayış ise, sonuçlardan yola çıkarak kafalardaki çatışmaları çözmeyi hedefler.
Dünyada 7 gün barış tatilini sağlamakla, duygusal motivasyonla birlikte kolektif hafızada dünya barışana dair tecrübemiz olur. Örnek 7 günümüz olur. Bu tecrübe rehberimiz olur.
Dünya barışmadıkça, onurlu değiliz hiç birimiz.
7 GÜN BARIŞ!!!
YAŞASIN DÜNYA!!!. . .
ÖLDÜRMEYİN!!!. . .